Het is voor iedereen, praktisch wereldwijd een zeer bijzondere nieuwe tijd .
Er is een Nieuw Normaal.
Hopelijk is dit Nieuwe Normaal toch van tijdelijke aard zodat we wat lichamelijk contact, de handdruk, de omhelzing, de begroeting, de knuffel die nu niet meer kunnen en alle andere abnormaliteiten van het Nieuwe Normaal onze oude draad over een tijdje weer mogen oppakken.
We verblijven nu al een tijdje in onze anderhalvemetersamenleving.
We maken onze rondedansjes om elkaar in de supermarkt, maken ruim baan voor elkaar tijdens de wandeling met de hond. Doen de boodschap voor ouders of buur die zelf nu beter niet naar buiten kan en zetten de spullen netjes bij de deur neer.
We houden contact met Zoom of face-time, verzinnen allerlei acties om onze ouders/ grootouders een hart onder de riem te steken op afstand, noem maar op.
Gelukkig kunnen we altijd beschikken over onze creativiteit en deze op allerlei manieren inzetten.
Hartverwarmend.
Kortom, we houden afstand. Dit doen we niet alleen voor onszelf maar juist ook voor een ander.
Wij mensen zijn flexibel, er zit behoorlijk wat rek in, zeker als het onze gezondheid betreft en leggen ons makkelijker neer bij deze onvrijheden in een vrije samenleving.
Maar het doet wel wat met ons.
Er ontstaat een gemis aan fysiek contact.
De troostende arm om je heen, een schouder die wordt aangeraakt of de letterlijke steun in de rug.
Een knuffel, een kus, een handdruk bij een kennismaking of ontmoeting.
Niet iedereen zal in dezelfde mate hinder of gemis hebben van de anderhalvemetermaatregelen.
Sommigen zullen zelfs opgelucht zijn dat er meer fysieke afstandelijkheid is, en al helemaal als daar ook niet meer bij gezoend hoeft te worden.
Het kan ook prettig voelen om meer gepaste afstand te bewaren als dat bij je past, maar dat wil niet zeggen dat er geen behoefte is aan menselijke aandacht, aan interactie.
Met een handdruk, een aanraking worden heel veel signalen uitgewisseld .
Er vind een energieoverdracht plaats.
Is de handdruk stevig, of juist een slap handje ?
Warm, droog, koel, afstandelijk ?
Wordt je op een armlengte afstand gehouden ?
Soms neem je een hand in beide handen of volgt automatisch de andere hand naar de arm om volgens Nederlands gebruik ook nog 3 zoenen ( al of niet klef, nat of in de lucht ) te geven of iemand stevig te omhelzen.
Onze tastzin is uniek.
Onze huid communiceert twee kanten op: Via de huid komen signalen binnen over hoe de buitenwereld is ( warm, koud, hard, zacht, etc ) en onze huid kan ook UITdrukking geven wat er in de binnenwereld speelt.
Bijvoorbeeld kippenvel van ontroering of blozen of juist de koude rillingen.
Je tastzin staat altijd aan, kan je niet uitschakelen.
Aanraken is dan ook een levensbehoefte, hoort bij de Basiszorg
Te vroeg geboren baby’s worden direct op de blote huid van de moeder gelegd.
Liefdevolle aanrakingen zijn helend.
Aanrakingen geven een ontspanningsreactie, een zachte aanraking veroorzaakt een signaal dat de aanmaak van het hormoon oxytocine stimuleert.
Dit hormoon zorgt voor een afname van stress en angst en een toename van gevoel van naastenliefde.
Juist in situaties van angst, onzekerheid en ziekte is een liefdevolle aanraking van groot belang.
Het zorgt voor geruststelling .
Het is pijnlijk dat juist nu, in deze moeilijke tijden een aanraking, te dicht bij elkaar komen verdacht en verboden is.
2/3 van onze communicatie vind plaats op non-verbaal niveau.
Huidcontact speelt daar een belangrijke rol in.
Het verbod op lichamelijk contact moet niet in ons systeem gaan zitten. Hopelijk is dit Nieuwe Normaal dus een Tijdelijk Nieuw Normaal zolang we niet anders kunnen en sparen we voor nu al onze knuffels op voor straks als het weer wel mag en kan.
Meditatie.
Deze meditatie opent het Hart en geeft je een ruggesteun .
Onze schouders dragen de zwaarste last, is ons stoere stuk, gesloten en sterk .
Onze rug is onze bepansering.
Maar soms hebben we een ruggensteun nodig, een zachte hand die ons steunt, waartegen we mogen leunen en die ons richtig geeft als we dat nodig hebben.
Als je steun krijgt van achter, als je je veilig voelt aan de achterkant kan je je hart openstellen.
Ga zitten op een voor jou zo comfortabel mogelijke manier, dit kan natuurlijk ook op een stoel met beide voeten op de grond.
Geef jezelf de tijd om aan te komen, om te landen.
Observeer de ruimte om je heen, de geluiden, het licht en de geuren.
Langzaam gaat de aandacht naar de adem, het ritme, zonder dat je er iets aan verandert, zonder dat je duwt of trekt.
Je voelt hoe je zit, hoe de aarde je draagt en observeert de spanningen in jouw lichaam.
Maak zacht ruimte in de wervelkolom door je vanuit je Hara op te strekken, de kruin naar de hemel, het bekken gesteund op de aarde, kin iets naar de borst en neem de tijd.
Voel de verbinding tussen kruin en bekken, tussen hemel en aarde.
Misschien is er al iets van de spanning uit je lichaam gevloeid, als vanzelf.
Keer met de aandacht naar binnen en sluit de ogen.
De in-adem maakt contact met jouw binnenwereld, de uit-adem met de buitenwereld.
Breng dan de schouderbladen zacht naar elkaar toe waardoor het borstgebied zich opent.
De schouders blijven laag en ontspannen.
Ons Hart gaat open ( yin ) maar ook het gebied tussen de schouderbladen ( yang ).
Visualiseer dan een zachte hand tussen de schouderbladen.
Een zachte aanraking, een steun.
Adem hier naar toe .
Voel je gesteund.
Voel de ruimte die ontstaat.
Als het genoeg voor je is, als het oké is kan je de meditatie afsluiten door de adem rustig een aantal keren naar je HARA te brengen, een hand op je hart en een hand op je HARA en de verandering te observeren.
Blijf zonder oordeel.
Open rustig de ogen en knipper een paar maal met de oogleden.
Volg de bewegingen die zich aankondigen en beweeg mee.
Liefs en een stevige virtuele knuffel,
Dorine
Reactie schrijven